HABITS OF THE HEART
Opgegroeid in een bovenwoning in Amsterdam, keek ik vanuit mijn hoogslaper uit op een hoge boom. Uren kon ik daar naar turen. Hoe de beweging van de boom de wind zichtbaar maakte. Het was bijna een vorm van hypnose. Altijd had ik de drang om tegels op te tillen om te kijken wat eronder zou wegschieten. Om dan tot in detail te zien hoe een insect zich beweegt, hoe dat kleine lijfje werkt. Op vakantie gingen wij altijd wandelen in de bergen. Waar mijn vader de top in het vizier had, was ik de vertragende factor omdat elke bloem en elk insect moest worden bestudeerd. Het zijn de ‘habits of the heart’ die maken wie je bent.
LOST FEELING
De herinnering aan dit soort momenten zijn mij dierbaar omdat de meeste mensen die pure vorm van het ervaren van de natuur verliezen naarmate ze ouder worden. Het is echt een ‘lost feeling’. Je leven wordt drukker en voller. Er is minder ruimte om te genieten van elk bloempje dat uitkomt. Toch kan ik nog steeds intens blij zijn met het uitkomen van bijvoorbeeld een bloembol of een wandeling in het bos. Een explosie van kleur, geur en vorm. Al mijn zintuigen zoomen hierop in. Het verbindt mij met een kinderlijk soort vreugde die ik nooit wil verliezen.
HET MOET ERUIT
Na de kunstacademie en na twintig jaar als ontwerper te hebben gewerkt had ik een andere artistieke uitlaatklep nodig. Schilderen was altijd een grote liefde. Die liefde is inmiddels zo groot geworden dat het niet meer past van binnen. Het moet eruit. Daarom besloot ik een aantal jaar geleden full-time kunstenaar te worden.
